Vuur is magisch

Al haast sinds het begin der tijden maken mensen vuur, staren we in de vlammen, kijken we naar de rook die de lucht in kringelt en zenden we onze gedachten, hoop, dromen, wensen en gebeden mee zodat ze gehoord worden door goden of ‘dat wat er is’. Dit noemen we ook wel rituelen. Als je het element vuur op die manier bekijkt, is het een eeuwenoude vorm van simpele magie. Rituelen helpen ons, op gepaste wijze, om te gaan met deze veranderingen, het maken van een nieuwe start of iets af te sluiten. Ieder mens verlangt er namelijk naar ergens bij te horen.

Een laaiend vuur neemt onze zintuigen volledig in beslag en die rustgevende concentratie laat de dagelijkse zorgen verdwijnen, verzacht onze angsten en brengt ons bij elkaar. Aan een vuur zitten en in de vlammen staren komen voor mij nog het dichtst in de buurt van pure ontspanning. Een vuur geeft je een gevoel van tastbare, praktische bekwaamheid. Duizenden jaren lang was het aanleggen en brandend houden van een vuur het belangrijkste middel ter bevordering van de sociale cohesie. Het kampvuur is daarmee de voorloper van het moderne vergaderen.

Vuur ontstaat pas wanneer je met oprechte aandacht vonken direct contact laat maken met tondel. Tondel is licht ontvlambaar materiaal, denk aan de buitenste laag van berkenschors of droog gras. Eén vonk hoeft maar contact te maken. Net als die ene spermacel die door de eicel wordt binnengelaten, waardoor een mensenleven ontstaat. Als dat gebeurt ontstaat een vlam. En deze vlam groeit uiteindelijk uit tot een vuur. Dit is het magische samenspel van zuurstof, warmte én brandstof. En dat maakt voor mij dat het verhaal van vuur hoort bij de kern van wie we zijn.

Als begeleider nodig ik mensen uit aan een vuur, hún vuur. Ik werk fenomenologisch. Aan het vuur heeft iedereen een plek, hoort iedereen er bij en zorg ik voor bedding en veiligheid waarin er balans is tussen geven en nemen. De aanwezige(n) ontsteken het vuur (vuurmakers) én dragen er zorg voor dat het aan blijft (vuurbewakers).